Saturday, June 26, 2010

Tuesday, June 15, 2010

ਰੜਕ ਪੈਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਅਕਸਰ -ਹਰਦਮ ਸਿੰਘ ਮਾਨ

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਹਰਦਮ ਸਿੰਘ ਮਾਨ
ਰੜਕ ਪੈਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਅਕਸਰ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਅੱਖ ਵਿਚ।
ਬੀਜ ਦਿੱਤੇ ਕਿਸ ਨੇ ਕੰਕਰ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਅੱਖ ਵਿਚ।

ਮੋਤੀਆਂ ਦੇ ਢੇਰ ਉਤੇ ਕਾਵਾਂ ਰੌਲੀ ਪੈ ਰਹੀ
ਚੁਗ ਰਹੇ ਨੇ ਹੰਸ ਪੱਥਰ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਅੱਖ ਵਿਚ।

ਕਿਸ ਹਵਾ ਨੇ ਡਸ ਲਿਆ ਹੈ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਅਣਖੀ ਜਲੌਅ
ਸ਼ਾਂਤ ਕਿਉਂ ਨੇ ਸਭ ਇਹ ਅੱਖਰ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਅੱਖ ਵਿਚ।

ਹੁਣ ਤਾਂ ਚਿਹਰੇ ਨਿਕਲਦੇ ਨੇ ਪਹਿਨ ਕੇ ਹਰ ਪਲ ਨਕਾਬ
ਗ਼ੈਰ ਵੀ ਲਗਦੇ ਨੇ ਮਿੱਤਰ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਅੱਖ ਵਿਚ।

ਉਹ ਮਨਾਉਂਦੇ ਨੇ ਜਸ਼ਨ, ਕਹਿੰਦੇ ਨਵਾਂ ਇਹ ਦੌਰ ਹੈ
ਵਿਛ ਰਹੇ ਨੇ ਥਾਂ ਥਾਂ ਸੱਥਰ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਅੱਖ ਵਿਚ।

ਆਓ ਰਲ ਮਿਲ ਡੀਕ ਜਾਈਏ ਇਸ ਦਾ ਕਤਰਾ ਕਤਰਾ 'ਮਾਨ'
ਦਰਦ ਦਾ ਵਗਦਾ ਸਮੁੰਦਰ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਅੱਖ ਵਿਚ। 

*************

Wednesday, April 28, 2010

ਪੱਤਝੜਾਂ ਵਿਚ ਤਿਨਕੇ -ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ

 ਗ਼ਜ਼ਲ

 ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ
ਪੱਤਝੜਾਂ ਵਿਚ ਤਿਨਕੇ ਲੱਭਣੇ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ
ਸਿਖਰ ਧੁੱਪਾਂ ਦੇ ਰਾਹੀ ਕਦੇ ਕਮਦਿਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ।
 
ਬਹੁਤੀ ਵਾਰੀ ਕਈ ਹੋਰ ਸਿਤਮ ਵੀ ਮਾਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਚਾਕੂ,ਛੁਰੀ,ਬੰਦੂਕ ਸਿਰਫ ਕਾਤਿਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ।
 
ਆਦਮੀ ਤੋਂ ਬਣਨਾ ਪੈਂਦਾ ਗੌਤਮ ਰਿਸ਼ੀ ਮੁਨੀ
ਬਜ਼ਾਰਾਂ ਵਿਚ ਸਕੂਨ ਜਦੋਂ ਹਾਸਿਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ।
 
ਚੰਗੇ ਲੱਗਣ ਸਾਨੂੰ ਬਿਰਖ ਪਰਿੰਦੇ ਫੇਰ ਵੀ
ਭਾਵੇਂ ਸਾਡੇ ਦੁੱਖਾਂ ਵਿਚ ਇਹ ਸ਼ਾਮਿਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ।
 
ਸਿਰਫ ਬਹਾਰਾਂ ਮਾਣਨਾ ਹੈ ਆਰਜ਼ੂ ਜਿਸਦੀ
ਚੋਟ ਸਹਿਣ ਦੇ ਉਹ ਕਦੇ ਕਾਬਿਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ।
 
ਸਿਰਫ ਪੈਡਿਆਂ ਖਾਤਿਰ ਹੀ ਤੁਰਨਾਂ ਪੈ ਜਾਂਦਾ
ਰਸਤੇ ਤਾਂ ਰਸਤੇ ਹੁੰਦੇ ਮੰਜਿਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ।

***********

Sunday, April 25, 2010

ਦੋ ਪਲ ਦੀ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ -ਮਨਜੀਤ ਕੋਟੜਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਮਨਜੀਤ ਕੋਟੜਾ

ਦੋ ਪਲ ਦੀ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ,ਮੌਤ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਾਲ।
ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਨਾ ਸੁਲਝਾਂ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਤਾਰਾਂ ਨਾਲ।

ਸੰਵਰਨਾ ਬਿਖਰਨਾ ਕਿਸਮਤ ਦਾ ਹੈ ਖੇਲ,
ਜੋ ਇਹ ਆਖੇ,ਉਸ ਦੀ ਦੇਵਾਂ ਪੱਗ ਉੱਛਾਲ।

ਕੋਈ ਰਾਹ ਵੀ ਰੁਸ਼ਨਾ ਛੱਡ ਬੰਸਰੀ ਦੀ ਕੂਕ,
ਛੇੜ ਮੁਕਤੀ ਦੇ ਗੀਤ,ਤੁਰ ਸੂਰਜਾਂ ਦੇ ਨਾਲ।

ਪੀਲੀਆਂ ਜੋਕਾਂ ਦੇ ਖ਼ੂਨ ਦਾ ਰੰਗ ਪਾਣੀਓਂ ਫਿੱਕਾ,
ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਵਾਰਸਾਂ ਦੇ ਪਸੀਨੇ ਦਾ ਰੰਗ ਲਾਲ।

ਅਗਨ ਏਨੀ ਕਿ ਸਾੜ੍ਹ ਦੇਈਏ ਮਹਿਲ ਮੁਨਾਰੇ,
ਪਿਆਸ ਏਨੀ ਕਿ ਬੁਝੇ ਨਾ ਸਮੁੰਦਰਾਂ ਨਾਲ।

ਲੋਕੀਂ ਕਿੰਝ ਨਪੀੜਨੇ ਕਰਨੇ ਕਿੰਝ ਹਲਾਲ
ਰਲ ਮਿਲ ਕੇ ਵਿੱਚ ਸੰਸਦਾਂ ਖੇਡਣ ਭੇਡੂ ਚਾਲ।

ਚੁੱਲੇ ਠੰਢੇ ਸੌਂ ਗਏ ਅਸਮਾਨੀ ਚੜ ਗਈ ਦਾਲ
ਛਾਤੀ ਪਿਚਕੀ ਮਾਵਾਂ ਦੀ,ਭੁੱਖੇ ਵਿਲਕਣ ਬਾਲ

ਜੋ ਕਵੀਆਂ ਤੋਂ ਹੰਝੂ ਨਾ ਬਣ ਹੋਵਣ ਲਲਕਾਰ,
ਵਿੱਚ ਦਵਾਤਾਂ ਡੋਬ ਦਿਓ ਕਲਮਾਂ ਦੇਵੋ ਜਾਲ।

Wednesday, April 21, 2010

ਮਨਾਂ ਅੰਦਰ, ਘਰਾਂ ਅੰਦਰ -ਹਰਦਮ ਸਿੰਘ ਮਾਨ

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਹਰਦਮ ਸਿੰਘ ਮਾਨ
ਮਨਾਂ ਅੰਦਰ, ਘਰਾਂ ਅੰਦਰ, ਹਰਿਕ ਥਾਂ ਫੈਲਿਆ ਪਰਦਾ।
ਇਵੇਂ ਲਗਦੈ ਕਿ ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਆਦਮੀ ਵੀ ਹੈ ਨਿਰਾ ਪਰਦਾ।

ਬੜਾ ਹੀ ਫ਼ਖ਼ਰ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਕੱਜਦੈ ਆਬਰੂ ਸਭ ਦੀ
ਗਏ ਜਾਂ ਵਿਹੜੇ ਫੈਸ਼ਨ ਦੇ ਤਾਂ ਪਾਣੀ ਹੋ ਗਿਆ ਪਰਦਾ।

ਰਤਾ ਵੀ ਨਾ ਰਿਹਾ ਈਮਾਨ ਸਾਡੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਅੰਦਰ
ਚੁਰਾਹੇ ਵਿਚ ਹੈ ਲੀਰੋ ਲੀਰ ਨਿੱਤ ਦਿਨ ਹੋ ਰਿਹਾ ਪਰਦਾ।

ਤੇਰੇ ਪਰਦੇ 'ਚ ਕਿੰਨੇ ਹੋਰ ਪਰਦੇ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਮੈਂ
ਜਦੋਂ ਪਰਦੇ 'ਚ ਆਪਾ ਫੋਲਿਆ ਤਾਂ ਬੋਲਿਆ ਪਰਦਾ।

ਲਕੀਰਾਂ ਹੱਥ ਦੀਆਂ ਚੁੰਮਦੇ ਰਹੇ ਹਰ ਪਲ ਅਸੀਂ ਤਾਂ 'ਮਾਨ'
ਹਮੇਸ਼ਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੇ ਤਾਂ ਹੀ ਸਾਥੋਂ ਰੱਖਿਆ ਪਰਦਾ। 

************

Thursday, March 11, 2010

ਵਧੀ ਹੈ ਨੇੜਤਾ ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ -ਹਰਦਮ ਸਿੰਘ ਮਾਨ

ਗ਼ਜ਼ਲ   -ਹਰਦਮ ਸਿੰਘ ਮਾਨ

ਵਧੀ ਹੈ ਨੇੜਤਾ ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ, ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਫ਼ਾਸਲਾ ਹੋਇਆ।
ਅਜੋਕੇ ਦੌਰ ਵਿਚ ਇਹ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਦਾ ਹਾਦਸਾ ਹੋਇਆ।

ਮਨਾਂ 'ਤੇ ਸਹਿਮ ਦਾ ਪਰਛਾਵਾਂ ਵਧਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹਰ ਪਲ
ਅਸਾਥੋਂ ਬੀਤੇ ਮੌਸਮ ਤੇ ਨਾ ਕੋਈ ਤਬਸਰਾ ਹੋਇਆ।

ਹਨੇਰੀ ਰਾਤ ਹੈ, ਕਾਤਿਲ ਹੈ ਤੇ ਮਾਸੂਮ ਤਾਰੇ ਨੇ,
ਤੇਰੇ ਹੀ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਮੁਨਸਿਫ਼ ਹੈ ਕਿਧਰੇ ਲਾਪਤਾ ਹੋਇਆ।

ਹਨੇਰਾ ਸੰਘਣਾ ਹੈ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹਰ ਪਲ ਘਰਾਂ ਅੰਦਰ
ਬਨੇਰੇ ਆਪਣੇ 'ਤੇ ਸਾਥੋਂ ਨਾ ਦੀਵਾ ਜਗਾ ਹੋਇਆ।

ਖ਼ਬਰ ਪਹਿਲੇ ਸਫੇ 'ਤੇ ਛਪ ਰਹੀ ਹੈ 'ਠੀਕ ਹੈ ਸਭ ਕੁੱਝ'
ਨਗਰ ਆਪਣੇ 'ਚ ਵੇਖਾਂ ਹਰ ਬਸ਼ਰ ਮੈਂ ਵਿਲਕਦਾ ਹੋਇਆ।

************

Wednesday, February 10, 2010

ਕਿਰਦਾਰ ਨੇ ਵਿਕਾਊ -ਹਰਦਮ ਸਿੰਘ ਮਾਨ

ਗ਼ਜ਼ਲ   -ਹਰਦਮ ਸਿੰਘ ਮਾਨ

ਕਿਰਦਾਰ ਨੇ ਵਿਕਾਊ, ਈਮਾਨ ਵਿਕ ਰਹੇ ਨੇ।
ਹੁਣ ਤਾਂ ਸ਼ਰੇ-ਬਜ਼ਾਰੀਂ ਇਨਸਾਨ ਵਿਕ ਰਹੇ ਨੇ।

ਨਾ ਦਰਦ ਕੋਈ ਜਾਣੇ, ਨਾ ਰੋਗ ਨੂੰ ਪਛਾਣੇ
ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਮਸੀਹਾ, ਲੁਕਮਾਨ ਵਿਕ ਰਹੇ ਨੇ।

ਹਵਸਾਂ ਦੇ ਦੌਰ ਅੰਦਰ ਇਹ ਹਾਦਸਾ ਸੀ ਹੋਣਾ
ਦਿਲ, ਜਾਨ, ਰੀਝਾਂ, ਸੱਧਰਾਂ, ਅਰਮਾਨ ਵਿਕ ਰਹੇ ਨੇ।

ਇਹ ਸ਼ਹਿਰ ਪੱਥਰਾਂ ਦਾ, ਪੱਥਰ ਹੀ ਪੂਜਦਾ ਹੈ
ਏਥੇ ਗਲੀ ਗਲੀ ਵਿਚ ਭਗਵਾਨ ਵਿਕ ਰਹੇ ਨੇ।

ਤੂੰ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਆਮ ਵਸਤੂ, ਕੀ ਆਪਣੀ ਹੈ ਹਸਤੀ
ਚਾਂਦੀ ਦੇ ਪੰਨਿਆਂ 'ਤੇ ਵਿਦਵਾਨ ਵਿਕ ਰਹੇ ਨੇ।

ਸਿਰਤਾਜ, ਤਖ਼ਤ, ਸ਼ੁਹਰਤ, ਸਨਮਾਨ 'ਮਾਨ' ਕੀ ਕੀ
ਥਾਂ ਥਾਂ ਟਕੇ ਟਕੇ ਵਿਚ ਧਨਵਾਨ ਵਿਕ ਰਹੇ ਨੇ। 
..............

Sunday, January 24, 2010

ਲੋਕ ਏਥੇ ਆ ਗਏ ਹੁਣ ਓਪਰੇ -ਬਲਜੀਤਪਾਲ ਸਿੰਘ

ਗ਼ਜ਼ਲ   -ਬਲਜੀਤਪਾਲ ਸਿੰਘ


ਲੋਕ ਏਥੇ ਆ ਗਏ ਹੁਣ ਓਪਰੇ
ਚੱਲ ਚੱਲੀਏ ਏਥੋਂ ਥੋੜਾ ਕੁ ਪਰੇ

ਬੰਦੇ ਤੋਂ ਬੰਦੇ ਦਾ ਪਾੜਾ ਵਧ ਗਿਆ
ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਹਰ ਮੋੜ ਉਤੇ ਵਿਤਕਰੇ

ਝਗੜਦੇ,ਮਰਦੇ ਤੇ ਮਾਰਦੇ
ਲੋਕ ਕਿੰਨੇ ਹੋ ਗਏ ਨੇ ਸਿਰਫਿਰੇ

ਸੁੱਖ ਮੰਗੇ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰੀਵਾਰ ਦੀ
ਬੇਬੇ ਚਿੜੀਆਂ ਵਾਸਤੇ ਚੋਗਾ ਧਰੇ

ਪੁੱਤ ਪੌਂਡਾਂ ਡਾਲਰਾਂ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿਚ
ਮਾਪੇ ਵਿਚਾਰੇ ਭਾਲਦੇ ਨੇ ਆਸਰੇ

ਵਸਤਰ ਜਿੰਨਾਂ ਨੇ ਪਹਿਨੇ ਕੱਚ ਦੇ
ਉਹ ਅੱਜ ਵੀ ਮਰੇ, ਕੱਲ ਵੀ ਮਰੇ

ਪੰਛੀਆਂ ਦੇ ਬੋਟ ਕਿਥੇ ਰਹਿਣਗੇ
ਆਲ੍ਹਣੇ ਥਾਂ ਦਿੱਸਦੇ ਨੇ ਪਿੰਜਰੇ

ਹੱਦ ਟੱਪ ਗਈਆਂ ਬੇਇਨਸਾਫੀਆਂ
ਠੱਲੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਤਾਂ ਨਿੱਤਰੇ

ਬੋਲਬਾਲਾ ਝੂਠ ਦਾ ਸਾਰੀ ਜਗ੍ਹਾ
ਸੱਚ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਵਿਰਲਾ ਹੀ ਭਰੇ

ਕਾਲੇ ਪਾਣੀ ਕਈਆਂ ਜੀਵਨ ਗਾਲਿਆ
ਬੈਠੇ ਰਹੇ ਕੁਝ ਲੋਕ ਉਦੋਂ ਵੀ ਘਰੇ
............

Wednesday, January 13, 2010

ਅੱਜ ਗ਼ਜ਼ਲ ਇਸ ਤਰਾਂ ਸੁਣਾ ਮੈਨੂੰ -ਸੁਰਜੀਤ ਪਾਤਰ


ਗ਼ਜ਼ਲ   -ਸੁਰਜੀਤ ਪਾਤਰ


ਅੱਜ ਗ਼ਜ਼ਲ ਇਸ ਤਰਾਂ ਸੁਣਾ ਮੈਨੂੰ
ਬਣਜਾ ਕਣੀਆਂ ਤੇ ਰੁੱਖ ਬਣਾ ਮੈਨੂੰ

ਮੈਂ ਮੁਸਾਫਿਰ ਹਾਂ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਮੰਜ਼ਿਲ
ਹੋਰ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਮੈਨੂੰ

ਮੈਂ ਤਾਂ ਸਰਗਮ ਹਾਂ ਤੇਰੀ ਵੰਝਲੀ ਦੀ
ਆਪਣੇ ਸਾਹਾਂ 'ਚ ਲੈ ਵਸਾ ਮੈਨੂੰ

ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਤੇਰਾ ਖ਼ਿਆਲ ਹੈ ਇਹ
ਇਹ ਜੋ ਰੌਸ਼ਨ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਮੈਨੂੰ

..........

Wednesday, December 23, 2009

ਨਵਾਂ ਸਾਲ -ਡਾ. ਸਾਥੀ ਲੁਧਿਆਣਵੀ

ਨਵਾਂ ਸਾਲ   -ਡਾ. ਸਾਥੀ ਲੁਧਿਆਣਵੀ


ਹੌਲ਼ੀ ਹੌਲੀ ਦੇਖ਼ੋ ਨਵਾਂ ਸਾਲ ਆ ਗਿਆ।
ਇੰਝ ਲੱਗੇ ਜਿਵੇਂ ਨਵਾਂ ਬਾਲ ਆ ਗਿਆ।
 
ਨਵਾਂ ਸਾਲ ਕੀ ਕੀ ਰੰਗ ਲੈ ਕੇ ਆਵੇਗਾ,
ਸਾਡੇ ਸਾਹਵੇਂ ਅੱਜ ਇਹ ਸਵਾਲ ਆ ਗਿਆ।

ਠੰਡੀ ਠੰਡੀ ਰੁੱਤ 'ਤੇ ਪਿਆਰਾਂ ਦਾ ਮਾਹੌਲ,
ਪੌਣਾ ਵਿਚ ਘੁਲ਼ ਕੇ ਗੁਲਾਲ ਆ ਗਿਆ।

ਢੋਲ ਉੱਤੇ ਡਗਾ ਜਦੋਂ ਢੋਲੀ ਮਾਰਿਆ,
ਭੰਗੜੇ ਤੇ ਗਿੱਧੇ ਦਾ ਭੁਚਾਲ ਆ ਗਿਆ।

ਦਾਰੂ ਦੀਆਂ ਖ਼ੁੱਲੀਆਂ ਵਲੈਤੀ ਬੋਤਲਾਂ,
ਦੇਸੀ ਜੱਟ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ਧਮਾਲ ਆ ਗਿਆ।

ਜਿਹੜੇ ਲੋਕੀਂ ਦੁਖ਼ੀ ਅਤੇ ਗ਼ਮਜ਼ਦਾ ਨੇ,
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵੀ ਸਾਨੂੰ ਹੈ ਖ਼ਿਆਲ ਆ ਗਿਆ।

ਛੰਮ ਛੰਮ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ ਅੱਖ਼ੀਆਂ,
ਬੈਠੇ ਬੈਠੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਖ਼ਿਆਲ ਆ ਗਿਆ।

ਯਾਰਾਂ ਮਿੱਤਰਾਂ ਨੇ ਭੇਜੇ ਤੋਹਫ਼ੇ ਨੇ ਹਜ਼ਾਰ,
ਸੱਜਣਾ ਦਾ ਭੇਜਿਆ ਰੁਮਾਲ ਆ ਗਿਆ।

ਵਾਈਟ ਹਾਊਸ ਵਿਚ ਹੈ ਓਬਾਮਾ ਆ ਗਿਆ,
ਲੋਕੀਂ ਕਹਿਣ ਹੁਣ ਨਵਾਂ ਕਾਲ ਆ ਗਿਆ।

ਹੱਸਦੇ ਤੇ ਗਾਉਂਦੇ ਕੱਠੇ ਗੋਰੇ ਕਾਲ਼ੇ ਨੇ,
ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਕਿੰਨਾ ਸੁਰਤਾਲ ਆ ਗਿਆ।

ਗੱਡ ਬਾਈ ਕਹੀ ਅਸੀਂ ਬੀਤੇ ਸਾਲ ਨੂੰ,
ਚੰਗੇ ਬੀਤੇ ਪਲਾਂ ਦਾ ਮਲਾਲ ਆ ਗਿਆ।

ਨਵਾਂ ਸਾਲ "ਸਾਥੀ" ਲੈਕੇ ਆਊ ਸੁੱਖ਼ ਸਾਂਦ,
ਲੈਕੇ ਇਹ ਸੁਨੇਹਾ ਨਵਾਂ ਸਾਲ ਆ ਗਿਆ।
................

ਪਲ ਪਲ ਖੇਡੇ ਚਾਲ -ਹਰਦਮ ਸਿੰਘ ਮਾਨ

ਮਾਡਰਨ ਗ਼ਜ਼ਲ    -ਹਰਦਮ ਸਿੰਘ ਮਾਨ


ਪਲ ਪਲ ਖੇਡੇ ਚਾਲ, ਜ਼ਮਾਨਾ ਉਸ ਦਾ ਹੈ।
ਜਿਸ ਦੀ ਅਦਾ ਕਮਾਲ, ਜ਼ਮਾਨਾ ਉਸ ਦਾ ਹੈ।

ਅੰਬਰੀਂ ਉਡਦੇ ਪੰਛੀ ਵੀ ਉਹ ਫਾਹ ਲੈਂਦੈ
ਬੁਣਨਾ ਜਾਣੇ ਜਾਲ, ਜ਼ਮਾਨਾ ਉਸ ਦਾ ਹੈ।

ਤੇਰੇ ਆਦਰਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਬਾਬਾ ਪੁੱਛਦੈ ਕੌਣ?
ਜੀਹਦੇ ਪੱਲੇ ਮਾਲ, ਜ਼ਮਾਨਾ ਉਸ ਦਾ ਹੈ।

ਹੱਕ ਪਰਾਇਆ ਖਾਵੇ ਤਕੜਾ ਧੌਂਸ ਦੇ ਨਾਲ
ਕੁਸਕੇ ਕੋਈ ਮਜਾਲ, ਜ਼ਮਾਨਾ ਉਸ ਦਾ ਹੈ।

ਤੂਤੀ ਬੋਲੇ ਹਰ ਥਾਂ ਚਮਚਾਗੀਰੀ ਦੀ
ਹੋਵੇ ਹਾੜ ਸਿਆਲ, ਜ਼ਮਾਨਾ ਉਸ ਦਾ ਹੈ।

ਨੇਤਾ, ਪੁਲਸ, ਮੀਡੀਆ, ਅਫਸਰ ਤੇ ਬੀਵੀ
ਜਿਸ ਤੇ ਹੋਣ ਦਿਆਲ, ਜ਼ਮਾਨਾ ਉਸ ਦਾ ਹੈ। 
...................

Saturday, December 5, 2009

ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਏਥੇ ਸ਼ਖ਼ਸ ਇੱਕ -ਸੁਰਜੀਤ ਪਾਤਰ

ਗ਼ਜ਼ਲ   -ਸੁਰਜੀਤ ਪਾਤਰ
ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਏਥੇ ਸ਼ਖ਼ਸ ਇੱਕ ਸੱਚਾ ਕਿਧਰ ਗਿਆ
ਇਸ ਪੱਥਰਾਂ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ 'ਚੋਂ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਕਿਧਰ ਗਿਆ
 
ਜਦ ਦੋ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜਦੀ ਇੱਕ ਤਾਰ ਟੁੱਟ ਗਈ
ਸਾਜਿੰਦੇ ਪੁੱਛਦੇ ਸਾਜ਼ ਨੂੰ ਨਗ਼ਮਾ ਕਿਧਰ ਗਿਆ
 
ਪਲਕਾਂ ਵੀ ਖ਼ੂਬ ਲੰਮੀਆਂ ਕੱਜਲਾ ਵੀ ਖ਼ੂਬ ਹੈ
ਪਰ ਤੇਰੇ ਸੋਹਣੇ ਨੈਣਾਂ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਕਿਧਰ ਗਿਆ
 
ਸਭ ਨੀਰ ਗੰਧਲੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਧੁੰਦਲੇ ਹੋਏ ਇਸ ਤਰਾਂ
ਹਰ ਸ਼ਖ਼ਸ ਪੁੱਛਦਾ ਏ ਮੇਰਾ ਚਿਹਰਾ ਕਿਧਰ ਗਿਆ
 
ਸਿੱਖਾਂ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਅਤੇ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੀ ਭੀੜ ਵਿੱਚ
ਰੱਬ ਢੂੰਡਦਾ ਫਿਰਦਾ ਮੇਰਾ ਬੰਦਾ ਕਿਧਰ ਗਿਆ 
 
'ਪਾਤਰ' ਤੇਰੇ ਕਲਾਮ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਪੁਖ਼ਤਗੀ ਤਾਂ ਹੈ
ਸਤਰਾਂ 'ਚੋਂ ਪਰ ਉਹ ਥਿਰਕਦਾ ਪਾਰਾ ਕਿਧਰ ਗਿਆ
 
...............



Tuesday, December 1, 2009

ਸਿਦਕ ਦੇ ਸਾਹਵੇਂ ਸਿਤਮ -ਹਰਦਮ ਸਿੰਘ ਮਾਨ

ਗ਼ਜ਼ਲ   -ਹਰਦਮ ਸਿੰਘ ਮਾਨ


ਸਿਦਕ ਦੇ ਸਾਹਵੇਂ ਸਿਤਮ ਉਹਦੇ ਨੇ ਹਰਨਾ ਹੈ ਹਰ ਹਾਲ।
ਰਿਸਦੇ ਜ਼ਖ਼ਮਾਂ ਨੇ ਵੀ ਇਕ ਦਿਨ ਭਰਨਾ ਹੈ ਹਰ ਹਾਲ।

ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ, ਤੱਤੀ ਰੇਤ ਦਾ ਕਣ ਕਣ ਛਾਣ ਲਵੀਂ
ਜੀਵਨ ਦਾ ਇਹ ਮਾਰੂਥਲ ਸਰ ਕਰਨਾ ਹੈ ਹਰ ਹਾਲ।

ਹਰ ਪਾਸੇ ਨੇ ਖੁਸ਼ਕ ਹਵਾਵਾਂ, ਉਤੋਂ ਲੰਮੀ ਔੜ
ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਸਾਵਣ ਨੇ ਐਪਰ ਵਰਨ੍ਹਾ ਹੈ ਹਰ ਹਾਲ।

ਡਰ ਨਾ ਏਸ ਹਨੇਰੇ ਤੋਂ, ਜਾਰੀ ਰੱਖ ਇਹ ਪਰਵਾਜ਼
ਕਾਲੀ ਰਾਤ ਦੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਸੂਰਜ ਧਰਨਾ ਹੈ ਹਰ ਹਾਲ।

'ਹਰਦਮ' ਝੁਲਦਾ ਰੱਖਿਆ ਜਿਸ ਨੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਪਰਚਮ
'ਮਾਨ' ਓਸ ਸੁਪਨੇ ਨੂੰ ਸਿਜਦਾ ਕਰਨਾ ਹੈ ਹਰ ਹਾਲ। 
...................

Saturday, November 28, 2009

ਰਿਝਦਾ ,ਬਲਦਾ ,ਸਡ਼ਦਾ ਅਤੇ ਉਬਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾਂ -ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ

 ਗ਼ਜ਼ਲ   -ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ


ਰਿਝਦਾ ,ਬਲਦਾ ,ਸਡ਼ਦਾ ਅਤੇ ਉਬਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾਂ
ਮੌਸਮ ਸਕੂਨ ਵਾਲੇ ਲਈ ਸਦਾ ਤਡ਼ਪਦਾ ਰਹਿੰਦਾਂ


ਰਾਕਟਾਂ ਦਾ ਦੌਰ ਅੱਜ ਕੱਲ ਬੇਸ਼ਕ ਤੇਜ਼ ਹੈ ਬਡ਼ਾ
ਮੰਜਿ਼ਲ ਵੱਲ ਫਿਰ ਵੀ ਰੋਜ਼ ਸਰਕਦਾ ਰਹਿੰਦਾਂ


ਕਿਸਨੇ ਕੰਮ ਆਉਣਾ ਹੈ ਕਦੋਂ ਕਿਹਡ਼ੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿਚ
ਆਪਣੀ ਗਰਜ਼ ਲਈ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਐਵੇਂ ਪਰਖਦਾ ਰਹਿੰਦਾਂ


ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਝੂਠ ਤੋਂ ਵਾਕਫ ਹਾਂ ਉਹ ਵੀ ਜਾਣ ਚੁੱਕੇ ਨੇ
ਬਣਕੇ ਰੋਡ਼ ਅੱਖ ਵਿਚ ਲੀਡਰਾਂ ਦੇ ਰਡ਼ਕਦਾ ਰਹਿੰਦਾਂ


ਮਰਜ਼ੀ ਨਹੀਂ ਚਲਦੀ ਕਿ ਇਹ ਨਿਜ਼ਾਮ ਬਦਲ ਦੇਵਾਂ
ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿਚ ਤਾਹੀਂਓ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਲਪਦਾ ਰਹਿੰਦਾਂ


ਅਜ਼ਾਦ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਗੁਲਾਮਾਂ ਵਾਂਗ ਰੀਂਗ ਰਹੀ ਜਿੰਦਗੀ
ਨਿਘਰ ਰਹੇ ਮਿਆਰਾਂ ਵਾਂਗਰਾਂ ਹੀ ਗਰਕਦਾ ਰਹਿੰਦਾਂ


ਜਾਪਦਾ ਏ ਤੁਰ ਜਾਏਗੀ ਭੰਗ ਦੇ ਭਾਣੇ ਇਹ ਦੇਹੀ
ਥੋਡ਼ਾ ਥੋਡ਼ਾ ਤਾਹੀਓਂ ਏਸ ਨੂੰ ਹੁਣ ਖਰਚਦਾ ਰਹਿੰਦਾਂ


ਆਪਣੀ ਮਿੱਠੀ ਬੋਲੀ ਭੁੱਲ ਨਾ ਜਾਵੇ ਮੈਨੂੰ ਹੀ ਕਿਧਰੇ
ਅਲਫਾਜ਼ ਏਸ ਲਈ ਕੁਝ ਕੁ ਪੁਰਾਣੇ ਵਰਤਦਾ ਰਹਿੰਦਾਂ
....................

Saturday, November 7, 2009

ਮੁਹੱਬਤ ਪਰਖਦੇ ਨੇ ਲੋਕ -ਹਰਦੇਵ ਗਰੇਵਾਲ

ਗ਼ਜ਼ਲ   -ਹਰਦੇਵ ਗਰੇਵਾਲ



ਮੁਹੱਬਤ ਪਰਖਦੇ ਨੇ ਲੋਕ ਹੁਣ ਤਾਂ ਕੈਲਕੁਲੇਟਰ 'ਤੇ
ਕਿਤੇ ਤਕਸੀਮ ਦੇ ਨੁਕਤੇ, ਕਿਤੇ ਜ਼ਰਬਾਂ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ

ਕਦੇ ਯਾਰਾਂ ਦੀ ਯਾਰੀ ਪਿਆਰ ਤੇ ਇਖ਼ਲਾਕ ਸੀ ਯਾਰੋ!
ਹੁਣ ਤਾਂ ਮਤਲਬ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਿਤੇ ਗਰਬਾਂ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ

ਪੰਜਾਬੀ ਮੁੱਢ ਤੋਂ ਹੁਣ ਤੀਕ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਦੇ ਮਾਰੇ ਨੇ
ਕਿਤੇ ਟੈਂਸਾਂ  ਤੋਂ ਟੈਂਸ਼ਨ ਹੈ ਕਿਤੇ ਵਰਬਾਂ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ

ਕਿਤੇ ਤਾਂ ਭੋਇੰ ਦਾ ਮਾਲਿਕ ਗਲ਼ੇ ਤਕ ਕਰਜ਼ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬਾ
ਕਿਤੇ ਕਰਦਾ ਫਿਰੇ ਲੱਖਾਂ ਕਿਤੇ ਅਰਬਾਂ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ

ਕਦੇ ਧੂਣੀ 'ਤੇ ਢਾਣੀ ਜੁੜਦੀ ਸੀ 'ਹਰਦੇਵ' ਯਾਰਾਂ ਦੀ
ਕਿਤੇ ਸਨ ਦੁੱਲੇ ਦੇ ਕਿੱਸੇ ਕਿਤੇ ਅਰਬਾਂ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ

.................

ਸਮੇਂ ਦੀ ਨਜ਼ਾਕਤ -ਮਨਜੀਤ ਕੋਟੜਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ   -ਮਨਜੀਤ ਕੋਟੜਾ


ਸਮੇਂ ਦੀ ਨਜ਼ਾਕਤ ਮਜ਼ਲੂਮਾਂ ਦੀ ਵਫਾ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।
ਹਾਸ਼ੀਏ ਤੇ ਚਲੇ ਗਏ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਕਥਾ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।

ਚੰਨ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਪਾਉਂਦੇ ਰਹੇ ਜੋ ਉਮਰ ਭਰ,
ਉਨ੍ਹਾਂ ਸੂਰਜਾਂ ਦੀ ਬੇਬਸੀ ਦੀ ਸ਼ੋਖ ਅਦਾ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।

ਤੇਰੇ ਬਿਨ ਵੀ ਤਾਂ ਗੁਜਰ ਗਈ ਹੈ ਮੇਰੀ ਇਹ ਜਿੰਦਗੀ,
ਪਹਿਲੀ ਮਿਲਣੀ ਨੂੰ ਮਹਿਜ ਇੱਕ ਹਾਦਸਾ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।

ਜਿੰਦਗੀ ਨੇ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੇਜੁਬਾਨ ਹੀਜੜੇ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਇੱਜ਼ਤਦਾਰ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਹੋ ਕੇ ਖਫਾ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।

ਜੰਜੀਰਾਂ ਦੇ ਟੁੱਟਣ ਝਾਂਜਰਾਂ ਦੇ ਸ਼ੋਰ ਤੋਂ ਜੋ ਨੇ ਖੌਫ ਬੜੇ
ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਉੱਤੇ ਖੜੀ ਬੇਖੌਫ ਕਜਾ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।

ਸੋਖ ਅਦਾਵਾਂ ਤੋਂ ਕਦੇ ਵਿਹਲ ਮਿਲੀ ਜੇ ਫੇਰਾ ਪਾ ਜਾਇਓ,
ਸੁਲਘਦੇ ਜੰਗਲ ਤਪਦੇ ਥਲ ਦਾ ਪਤਾ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ।

ਕਿੰਨਾ ਸੀ ਬੁਜਦਿਲ ਉਹ ਜੋ ਮੇਰੇ ਲਈ ਮਰ ਗਿਆ ਹੈ,
ਜਿਉਂ ਸਕਿਆ ਨਹੀਂ ਇਹੋ ਉਸ ਦੀ ਖਤਾ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।

ਹੁਰਮਰਾਨਾਂ ਦੀ ਮੱਕਾਰੀ ਮਰਜੀਵੜਿਆਂ ਦੀ ਲਲਕਾਰ,
ਸ਼ਾਜਿਸ ਨੂੰ ਸ਼ਾਜਿਸ ਹਾਦਸੇ ਨੂੰ ਹਾਦਸਾ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।

ਉਹ ਤਾਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸੀ ਬੜਾ ਕਿ ਮਹਿਕਦਾਰ ਸ਼ੈਲੀ ਹੀ ਲਿਖਾਂ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਹੈ ਗਿਲਾ ਕਿਉਂ ਆਸ਼ਕਾਂ ਦੀ ਵਫਾ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ?

ਸੂਰਜਾਂ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਚ ਗਏ ਜੋ ਖੁਦ ਹੀ ਤਲਾਸ਼ ਹੋ ਗਏ,
ਐਸੇ ਮੁਸਾਫਿਰਾਂ ਲਈ ਮੁਕੱਰਰ ਸਜਾ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।
...........

Wednesday, October 28, 2009

ਪੀਲੇ ਭੂਕ ਪੱਤਿਓ ਲੈ ਜਾਓ -ਮਨਜੀਤ ਕੋਟੜਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ   -ਮਨਜੀਤ ਕੋਟੜਾ



ਪੀਲੇ ਭੂਕ ਪੱਤਿਓ ਲੈ ਜਾਓ ਮਾਰੂਥਲ ਦਾ ਸਿਰਨਾਵਾਂ।
ਉਡੀਕਾਂ ਰੁਮਕਦੀ ਬਹਾਰ ਨੂੰ,ਕੋਠਿਉਂ ਕਾਗ ਉਡਾਵਾਂ ।

ਮੋਏ ਤਨ ਦਾ ਮੇਰੇ ਮਹਿਰਮਾਂ ਨੂੰ ਬੜਾ ਫਿਕਰ ਸਤਾਵੇ,
ਮੈਂ ਵੀ ਹਾਂ ਗਮਮੀਨ ਯਾਰੋ,ਮਨ ਮੋਏ ਦਾ ਸੋਗ ਮਨਾਵਾਂ।

ਮਹਿਫਲ ਵਿੱਚ ਭਖਦਾ ਜੋਬਨ, ਛਲਕਦਾ ਜ਼ਾਮ ਵੀ,
ਨੱਚੇ ਲਚਾਰ ਨਰਤਕੀ ਦਿਖਾ ਮਦਮਸਤ ਅਦਾਵਾਂ ।

ਘਰਾਂ ਦੇ ਬੁਝਾ ਚਿਰਾਗ ਸਿਵਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿਓ ਰੌਸ਼ਨੀ,
ਭੁੱਲੇ ਭਟਕੇ ਮੋਏ ਨਾ ਲੱਭ ਲੈਣ ਰੌਸ਼ਨੀ ਦੀਆਂ ਰਾਹਵਾਂ।

ਜਦ ਸੜਦਾ ਸੀ ਆਲਮ,ਘਰ ਬਣਿਆ ਪਨਾਹ ਮੇਰੀ ,
ਅੱਗ ਦਹਿਲੀਜ਼ਾਂ ਲੰਘ ਆਈ,ਬਚਕੇ ਕਿਸ ਰਾਹੇ ਜਾਵਾਂ।

ਰੰਗਲੀ ਸੱਭਿਅਤਾ ਦੇ ਸਫਰ ਦੀ ਹੈ ਬੇਦਰਦ ਕਹਾਣੀ,
ਇੱਕ ਅਸਮਾਨ ਹੋਇਆ,ਇੱਕ ਨੂੰ ਖਾ ਲਿਆ ਘਟਨਾਵਾਂ।

ਕੈਦ ਕਰ ਰੌਸ਼ਨੀ!ਕੀਤਾ ਐਲਾਨ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਦਾ,
ਉੱਗਦੀ ਸੂਹੀ ਸਵੇਰ,ਆਜਾ ਅਸਮਾਨੀਂ ਸ਼ੇਕ ਦਿਖਾਵਾਂ।

ਮੈ ਮੇਰੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਵਿੱਥਿਆ,ਹਾਂ ਅਣਛੂਹਿਆ ਦਰਦ ,
ਤੇਰੀ ਹਕੂਮਤ ਦੇ ਸਾਹਵੇਂ ਬਾਗ਼ੀ ਸ਼ਾਇਰ ਸਦਵਾਵਾਂ ।

ਮੈਂ ਖਲਾਅ ਵਿੱਚ ਲਟਕੀ ਬੀਤੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਮੂਰਤ ਨਹੀਂ,
ਮੈਂ ਹਾਂ ਇਨਕਲਾਬ,ਮੁੜ ਮੁੜ ਇਤਿਹਾਸ ਦੁਹਰਾਵਾਂ ।

..............

ਸੁਪਨਿਆਂ ਸੰਗ ਸੋਚ ਉਡਾਰੀ -ਬਲਜੀਤਪਾਲ ਸਿੰਘ

ਗ਼ਜ਼ਲ   -ਬਲਜੀਤਪਾਲ ਸਿੰਘ

 

ਸੁਪਨਿਆਂ ਸੰਗ ਸੋਚ ਉਡਾਰੀ ਲਾਇਆ ਕਰਾਂਗੇ।
ਸ਼ਹਿਰ ਤੁਹਾਡੇ ਫੇਰਾ ਜਰੂਰ ਪਾਇਆ ਕਰਾਂਗੇ।
 
ਅਗਲੇ ਬਚਪਨ ਜਦ ਕਦੇ ਮਿਲਾਂਗੇ ਦੋਸਤਾ
ਘਰ ਬਣਾ ਕੇ ਰੇਤ ਦੇ ਫਿਰ ਢਾਇਆ ਕਰਾਂਗੇ ।

ਸ਼ਾਮ ਜਦ ਫੁਰਸਤ ਮਿਲੀ ਤਾਂ ਬੈਠ ਇਕੱਲੇ ਹੀ
ਜਾਮ ਤੇਰੇ ਨਾਮ ਦਾ ਰੋਜ਼ ਇਕ ਪਾਇਆ ਕਰਾਂਗੇ ।

 ਖਾਮੋਸ਼ੀ,ਤਨਹਾਈ ਅਤੇ ਉਦਾਸੀ ਦੇ ਆਲਮ ਵਿਚ
ਗੀਤ ਇਕ ਪਤਝੜ ਜਿਹਾ ਗਾਇਆ ਕਰਾਂਗੇ ।

 ਹੋਇਆ ਨਾ ਦਰਦ ਨਿਵਾਰ ਜਦ ਆਪਣੇ ਘਰੀਂ
ਤੇਰੇ ਦਰ ਦਾ ਕੁੰਡਾ ਫਿਰ ਖੜਕਾਇਆ ਕਰਾਂਗੇ ।

..................

Thursday, October 8, 2009

ਯਾਰੋ ! ਤਰੇਲੀ ਆ ਗਈ -ਹਰਦੇਵ ਗਰੇਵਾਲ

ਗ਼ਜ਼ਲ   -ਹਰਦੇਵ ਗਰੇਵਾਲ




ਇਹ ਹਯਾਤੀ ਕਿਉਂ ਭਲਾਂ ਐਸੀ ਪਹੇਲੀ ਪਾ ਗਈ
ਹੱਲ ਕਰਦੇ ਓਸਨੂੰ ਯਾਰੋ ! ਤਰੇਲੀ ਆ ਗਈ

ਜਿਸ ਪੰਨੇ 'ਤੇ ਉੱਕਰੀ ਸੀ ਮੇਰੇ ਗ਼ਮ ਦੀ ਦਾਸਤਾਂ
ਓਸਦੇ ਮੱਥੇ  'ਤੇ  ਵੀ  ਯਾਰੋ ! ਤਰੇਲੀ ਆ ਗਈ

ਮੁੱਖ ਉਸਦਾ ਵੇਖ ਕੇ ਗ਼ਸ਼ ਖਾ ਗਿਆ ਪੁੰਨਿਆ ਦਾ ਚੰਨ
ਸੂਰਜੇ ਨੂੰ ਦਿਨ ਚੜ੍ਹੇ ਯਾਰੋ ! ਤਰੇਲੀ ਆ ਗਈ

ਦਿਲਜਲੇ ਦੀ ਤਾਨ 'ਚੋਂ ਕੁਛ ਨਿੱਕਲੀ ਐਸੀ ਸਦਾ
ਸਾਜ਼ ਦੇ ਹਰ ਤਾਰ ਨੂੰ ਯਾਰੋ ! ਤਰੇਲੀ ਆ ਗਈ

ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ 'ਚ ਦੇਖੀ ਅੱਜ ਉਹ ਬੇਗਾਨਗੀ
ਦਿਲ ਦੇ ਹਰ ਜਜ਼ਬਾਤ ਨੂੰ ਯਾਰੋ ! ਤਰੇਲੀ ਆ ਗਈ

ਜਦ ਨਮਕ ਦੀ ਜ਼ਾਤ ਨੂੰ ਮਰਹਮ ਸਮਝ ਕੇ ਲਾ ਲਿਆ
ਦਿਲ ਦੇ ਹਰ ਇਕ ਜ਼ਖ਼ਮ ਨੂੰ ਯਾਰੋ ! ਤਰੇਲੀ ਆ ਗਈ

ਓਸਦੀ ਜਲਵਾ-ਨੁਮਾਂਈ ਦਾ ਅਸਰ ਮੈਂ ਕੀ ਕਹਾਂ?
ਅੱਖ ਦੇ ਹਰ ਕੋਰ ਨੂੰ ਯਾਰੋ ! ਤਰੇਲੀ ਆ ਗਈ

ਮੇਰੇ ਮੱਥੇ ਤਾਂ ਜ਼ਰਾ ਭਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਤਿਉੜੀ ਕਿਤੇ
ਓਸਦੇ ਮੱਥੇ 'ਤੇ ਕਿਉਂ ਯਾਰੋ ! ਤਰੇਲੀ ਆ ਗਈ

ਹੌਸਲੇ 'ਹਰਦੇਵ' ਦੇ ਨਾ ਤੋੜ ਪਾਇਆ ਅਹਲੇ-ਗ਼ਮ
 ਦਰਦ ਨੂੰ ਵੀ ਹਾਰ ਕੇ ਯਾਰੋ ! ਤਰੇਲੀ ਆ ਗਈ

................

Tuesday, October 6, 2009

ਨਾ ਹੋਵੇ ਜ਼ਰਾ ਵੀ ਮਿਰਾ ਠਹਿਰ ਹੋਰ -ਹਰਦੇਵ ਗਰੇਵਾਲ

ਗ਼ਜ਼ਲ   -ਹਰਦੇਵ ਗਰੇਵਾਲ



ਨਾ ਹੋਵੇ ਜ਼ਰਾ ਵੀ ਮਿਰਾ ਠਹਿਰ ਹੋਰ
ਮਿਰੇ ਲਈ ਤਲਾਸ਼ੋ ਕੋਈ ਸ਼ਹਿਰ ਹੋਰ

 ਬੜਾ ਕੁਝ ਰਿਹਾ ਜੇ ਅਧੂਰਾ ਹੁਜ਼ੂਰ!
ਚਲੋ ਫਿਰ ਤਲਾਸ਼ੋ ਕੋਈ ਬਹਿਰ ਹੋਰ

ਨਾ ਸ਼ੀਰੀਂ ਮਿਲੀ ਹੈ ਨਾ ਮਿਲਣੇ ਦੀ ਆਸ
ਹਾਂ,ਕੱਢਣੀ ਤਾਂ ਕੱਢ ਲੈ ਕੋਈ ਨਹਿਰ ਹੋਰ

ਹਨੇਰੇ ਦੀ ਠੋਕਰ ਦੀ ਬਹੁਤੀ ਜੇ ਲੋੜ
ਖਲੋ ਜਉ ਕਿ ਢਲ਼ ਜਏ ਕੋਈ ਪਹਿਰ ਹੋਰ

ਮੁਹੱਬਤ ਤੁਹਾਡੀ ਤਾਂ ਵੇਖੀ ਹੁਜ਼ੂਰ!
ਰਿਹਾ ਜੋ ਵੀ ਢਾਹ ਲਓ ਕੋਈ ਕਹਿਰ ਹੋਰ

ਦਹੀਂ ਦੁੱਧ ਨਾ ਰੋਟੀ ਨਾ ਸਬਜ਼ੀ ਹੀ ਖਾਣ
ਬਣਾਓ ਜੁਆਕਾਂ ਲਈ ਜ਼ਹਿਰ ਹੋਰ

ਸਮੁੰਦਰ 'ਚ ਬੇੜੀ ਨਾ 'ਹਰਦੇਵ' ਠੇਲ੍ਹ
ਟੱਕਰੋਂ ਨਾ ਬਾਕੀ ਰਹੀ ਲਹਿਰ ਹੋਰ

...................

Friday, October 2, 2009

ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ -ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ

 ਗ਼ਜ਼ਲ   -ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ


ਸਕੂਨ ਰੂਹ ਨੂੰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਤਬੀਅਤ ਵੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ।
ਜਦ ਉਹ ਨਜ਼ਰ ਆ ਜਾਂਦੇ ਤਾਂ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ।

ਦਿਲ ਦੀ ਸਲੈਬ ਤੋਂ ਲਗਦਾ ਕੋਈ ਭਾਰ ਲਹਿ ਜਾਵੇ
ਕਦੇ ਜੇ ਭੀੜ ਵਿਚ ਮਿਲਿਆਂ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ।

ਹਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਇਕ ਨਵੀਂ ਤਮੰਨਾ ਲੈ ਕੇ ਸੌਂਦੇ ਹਾਂ
ਹਰ ਖਾਹਿਸ਼ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਹੀ ਬੀਤਿਆ ਕੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ।

ਉਹ ਗੂੜੀ ਨੀਂਦ ਸੌਂ ਗਏ ਪਰ ਅਸੀਂ ਗਿਣਦੇ ਰਹੇ ਤਾਰੇ
ਸ਼ਿਕਾਰ ਬੇਰੁਖੀ ਦਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹਰੇਕ ਪਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ।

ਅਸੀਂ ਖਮੋਸ਼ੀਆਂ ਤਨਹਾਈਆਂ ਵਿਚ ਸ਼ਾਂਤ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ
ਇਹ ਜਦ ਨੇੜੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਫਿਰ ਤਰਥੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ।

ਸਿਆਸਤ ਅਤੇ ਗੁੰਡਾਗਰਦੀ ਵਿਚ ਫਰਕ ਰਿਹਾ ਥੋੜਾ
ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਛੇੜਕੇ ਔਖੀ ਬਚਾਉਣੀ ਫਿਰ ਖੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ।

ਬੇਗਾਨਿਆਂ ਦੇ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਚੁਪ ਚਾਪ ਸਹਿ ਲੈਂਦੇ
ਚੋਟ ਸਿਰਫ ਆਪਣਿਆਂ ਦੀ ਸੀਨਿਆਂ ਵਿਚ ਸੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ।

ਕਹਿਣਾ ਕਾਫੀ ਕੁਝ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅੱਜ ਦਾ ਆਮ ਆਦਮੀ ਵੀ
ਪੁਕਾਰ ਉਸਦੀ ਲੇਕਿਨ ਰੌਲਿਆਂ ਵਿਚ ਰਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ।

.............

Sunday, September 27, 2009

ਕਮੀ ਹੈ, ਕਮੀ ਹੈ, ਕਮੀ ਹੈ, ਕਮੀ ਹੈ -ਹਰਦੇਵ ਗਰੇਵਾਲ


ਗ਼ਜ਼ਲ   -ਹਰਦੇਵ ਗਰੇਵਾਲ



ਹਯਾਤੀ ਬੜੀ ਸ਼ਹਿਨਸ਼ਾਹੀ ਤਾਂ ਹੈ ਪਰ
ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ
ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਨੇ ਜੀ ਭਰ ਨਿਭਾਹੀ ਤਾਂ ਹੈ ਪਰ
ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ

ਕਿਸੇ ਮੈਅਕਦੇ ਤੋਂ ਨਾ ਖ਼ਾਲੀ ਮੁੜਾਂ ਮੈਂ
ਜਦੋਂ ਵੀ ਪਿਆਲਾ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਫੜਾਂ ਮੈਂ
ਰਹੀ ਪੂਰਦੀ ਹਰ ਸੁਰਾਹੀ ਤਾਂ ਹੈ ਪਰ
ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ

ਕਦੇ ਵੀ ਬਿਗਾਨੀ ਭੜੋਲੀ ਨਾ ਫੋਲੀ
ਪਰਾਈ ਅਮਾਨਤ 'ਤੇ ਨੀਅਤ ਨਾ ਡੋਲੀ
ਰਹੀ ਸਾਫ਼ ਨੀਅਤ ਸਦਾ ਹੀ ਤਾਂ ਹੈ ਪਰ
ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ

ਸਿਸਕਦੇ ਮਜ਼ਾਰਾਂ 'ਤੇ ਤਾਂਡਵ ਨਾ ਕੀਤੇ
ਕਦੇ  ਗ਼ੈਰਤਾਂ ਨਾਲ ਸੌਦੇ ਨਾ ਕੀਤੇ
ਰਹੀ ਹੌਸਲੀਂ ਬੇਪਨਾਹੀ ਤਾਂ ਹੈ ਪਰ
ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ

ਰਹੇ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਇਮਤਿਹਾਨਾਂ 'ਚੋਂ ਅੱਵਲ
ਮਚਾਈ ਜਵਾਂ ਧੜਕਣਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਹਲਚਲ
ਵਹੀ ਛਾਪ, ਜਿਸ ਦਿਲ 'ਤੇ ਵਾਹੀ ਤਾਂ ਹੈ ਪਰ
ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ

ਦਿਲੇ ਵਿਚ ਰਹੀ ਕਿਉਂ ਸਦਾ ਬੇਕਰਾਰੀ
ਕਿਉਂ ਚੰਗੇ ਦਿਨਾਂ 'ਤੇ ਰਹੀ ਬੇ'ਤਬਾਰੀ
ਲਿਆ ਹਰ ਘੜੀ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਹੀ ਤਾਂ ਹੈ ਪਰ
ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ

ਕਦੇ ਵੀ ਨਾ ਯਾਰਾਂ ਤੋਂ ਪਰਦਾ ਹੀ ਕੀਤਾ
ਜਿਦ੍ਹੇ ਲਈ ਜੋ ਬਣਿਆ ਨਾ ਸਰਿਆਂ ਵੀ ਕੀਤਾ
ਮੁਹੱਬਤ ਸਦਾ ਹੀ ਨਿਭਾਹੀ ਤਾਂ ਹੈ ਪਰ
ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ

ਮਿਰੇ ਸ਼ਿਅਰ ਸੁਣ ਯਾਰ ਕਰਦੇ ਨੇ ਸਿਫ਼ਤਾਂ
ਕਹਿਣ ਲਾਟ ਵਾਂਗੂੰ ਬਲਣ ਕਾਵਿ-ਲਿਖਤਾਂ
ਗ਼ਜ਼ਲ ਮੇਰੀ ਸਭਨੇ ਸਰਾਹੀ ਤਾਂ ਹੈ ਪਰ
ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ

ਕਦੇ ਵੀ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਨਾ 'ਹਰਦੇਵ' ਪਰਤੇ
ਕਬੂਤਰ  ਸਮੁੰਦਰ  ਹਵਾਲੇ  ਜੋ ਕਰਤੇ
ਭਰੀਦੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਿਨ ਗਰਾਹੀ ਤਾਂ ਹੈ ਪਰ
ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ,  ਕਮੀ ਹੈ


................

Sunday, September 20, 2009

ਪਤਝੜ ਵੀ ਹੈ -ਮਨਜੀਤ ਕੋਟੜਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ   -ਮਨਜੀਤ ਕੋਟੜਾ




ਪਤਝੜ ਵੀ ਹੈ,ਹੈ ਸਾਜ਼ਸ਼ਾਂ ਦਾ ਵੀ ਸਿਲਸਿਲਾ ।
ਸੁੱਕੇ ਟਾਹਣੇ,ਜ਼ਰਦ ਪੱਤਿਆਂ ‘ਤੇ ਕਾਹਦਾ ਗਿਲਾ ।

 ਬਾਜ਼ਾਰੋਂ ਲੈ ਆਇਉਂ ਕਾਗ਼ਜ਼ਾਂ ਦੀਆਂ  ਪੰਖੜੀਆਂ ,
ਚਲ ਅੱਜ ਦੀ ਘੜੀ ਤੂੰ ਵੀ ਤਾਂ ਕੋਈ ਗੁਲ ਖਿਲਾ ।

 ਉਹ ਵੀ ਤਾਂ ਕਰ ਗਿਆ  ਟੁਕੜੇ ਸਾਡੇ ਵਜੂਦ ਦੇ,
ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਖਿੰਡ ਜਾਣ ਦਾ ਤੌਖਲਾ ।

ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਮੇਰੀ ਪਿਆਸ ਮੇਰੇ ਖ਼ਾਬਾਂ ਦੇ ਹਾਣ ਦੀ,
ਜੇ ਹੁੰਦਾ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਦੋ ਕਦਮ ਤੁਰਨ ਦਾ ਹੌਸਲਾ ।

 ਕਿੰਨਾ ਸੀ ਬੁਜ਼ਦਿਲ,ਮੇਰੇ ਲਈ ਮਰ ਗਿਆ ਜੋ,
ਜਿਉਂ ਸਕਿਆ ਨਾ ਮੇਰੇ ਲਈ,ਏਹੋ ਰਿਹਾ ਗਿਲਾ।

ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ-ਬਾਹਰ, ਚਾਰ -ਚੁਫੇਰੇ ਜ਼ਹਿਰ ਹੈ ,
 ਜੇ ਮਾਰਨਾ ਚਾਹੇਂ, ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੀ ਕੋਈ ਬੂੰਦ ਪਿਲਾ ।

 ਸ਼ਹਿਰ ‘ਚ ਬਣ ਰਹੀ ਮੁਰਲੀ ਵਾਲੇ ਦੀ ਮੂਰਤੀ,
ਸ਼ਹਿਰ ਚ’ ਵਸਤਰ ਹਰਨ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਅਬਲਾ ।

ਸਮੇਂ ਦੇ ਤੁਫ਼ਾਨ ਅੱਗੇ ਚੱਲਿਆ ਕਿਸ ਦਾ ਜ਼ੋਰ ਸੀ,
ਕਿ ਖੋਖਲੇ ਦਰੱਖ਼ਤਾਂ ਨਾਲ ਲਿਪਟ ਗਿਆ ਕਾਫ਼ਲਾ।

.............

Friday, September 18, 2009

ਕਮਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਦਿਲ -ਡਾ. ਜਗਤਾਰ

ਗ਼ਜ਼ਲ   -ਡਾ. ਜਗਤਾਰ



ਕਮਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਦਿਲ, ਨਪਰਿਆਂ ਪਰ ਦਈਂ
ਯਾ ਖੁਦਾ ਸਭ ਬੇਘਰਾਂ ਨੂੰ ਘਰ ਦਈਂ

ਹਰ ਸੁਹਾਗਣ ਦਾ ਰਹੇ ਜ਼ਿੰਦਾ ਸੁਹਾਗ ,
ਉਮਰ ਬੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਨੂੰ ਵਰ ਦਈਂ

ਤੋਤਲੇ ਬੋਲਾਂ ਦਾ ਰਾਖਾ ਖ਼ੁਦ ਬਣੀਂ ,
ਖ਼ੌਫ ਹਰ ਕਾਤਿਲ ਦੇ ਸੀਨੇ ਭਰ ਦਈਂ

ਹਰ ਸਿਪਾਹੀ ਪਰਤ ਆਵੇ ਜੰਗ 'ਚੋਂ ,
ਖ਼ਾਕ ਚਿਹਰੇ ਫਿਰ ਰੌਸ਼ਨ ਕਰ ਦਈਂ

ਸਾਰਿਆਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਬਖਸ਼ੀਂ ਅਮਨ ਤੂੰ ,
ਸਭ ਗੁਲਾਮਾਂ ਨੂੰ ਸੁਤੰਤਰ ਕਰ ਦਈਂ

ਸਭ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲੇ ਸਬਰੋ-ਕਰਾਰ ,
ਮੁੱਦਤਾਂ ਦੇ ਜ਼ਖ਼ਮ ਸਾਰੇ ਭਰ ਦਈਂ

ਬੇੜੀਆਂ ਤੇ ਝਾਂਜਰਾਂ ਤੋ ਇਸ ਵਰ੍ਹੇ ,
ਮੁਕਤ ਕੈਦੀ , ਕਸਬੀਆ ਨੂੰ ਕਰ ਦਈਂ

....................

ਮੈ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਨਹੀਂ ਤੁਰਦਾ -ਸੁਰਜੀਤ ਪਾਤਰ

ਗ਼ਜ਼ਲ   -ਸੁਰਜੀਤ ਪਾਤਰ



ਮੈ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਨਹੀਂ ਤੁਰਦਾ,ਮੈ ਤੁਰਦਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਰਾਹ ਬਣਦੇ
ਯੁੱਗਾ ਦੇ ਕਾਫ਼ਲੇ ਆਉਂਦੇ, ਇਸੇ ਸੱਚ ਦੇ ਕਾਫਲੇ ਬਣਦੇ |

ਇਹ ਪੰਡਤ ਰਾਗ ਦੇ ਤਾਂ,ਪਿੱਛੋਂ ਸਦੀਆ ਬਾਅਦ ਆਉਂਦੇ ਨੇ,
ਮੇਰੇ ਹਾਉਕੇ ਹੀ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ,ਮੇਰੀ ਵੰਝਲੀ ਦੇ ਸਾਹ ਬਣਦੇ |

ਕਦੀ ਦਰਿਆ ਇਕੱਲਾ ਤੈਅ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਦਿਸ਼ਾ ਅਪਣੀ
ਜਿਮੀ ਦੀ ਢਾਲ,ਜਲ ਦਾ ਵੇਗ,ਰਲ ਮਿਲ ਕੇ ਰਾਹ ਬਣਦੇ |

ਹਮੇਸ਼ਾ ਲੋਚਿਆਂ ਬਣਨਾ ਤੁਹਾਡੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਪਾਤਰ
ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ ਆਪਾ ਕਿ ਅਹੁ ਬਣਦੇ ਜਾਂ ਆਹ ਬਣਦੇ |

............................

Thursday, September 17, 2009

ਗਮਾਂ ਨੇ ਰੋਲਿਆ ਏਦਾਂ -ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ

 ਗ਼ਜ਼ਲ   -ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ

ਗਮਾਂ ਨੇ ਰੋਲਿਆ ਏਦਾਂ ਕਿ ਲੀਰੋ ਲੀਰ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ
ਕੱਖਾਂ ਤੋਂ ਹੌਲੇ ਹੋ ਗਏ ਪਤਲੇ ਨੀਰ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ

ਦਿਸਦਾ ਹੈ ਸਭ ਬਨਾਉਟੀ ਓਪਰਾ ਦਿਖਾਵਾ ਜੋ
ਤਨ ਦੇ ਉਜਲੇ ਮਨ ਦੇ ਪਰ ਫਕੀਰ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ

ਤੁਰੇ ਸਾਂ ਕੁਝ ਲੰਮਿਆਂ ਰਾਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਪਣ ਵਾਸਤੇ
ਰਸਤਿਆਂ ਤੇ ਧੂੰਏ ਦੀ ਲੇਕਿਨ ਲਕੀਰ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ

ਅੰਨੇਵਾਹ ਜੋ ਸੇਧ ਦਿਤਾ ਪਰਖਿਆਂ ਬਗੈਰ
ਖੁੰਝ ਗਿਆ ਨਿਸ਼ਾਨਿਓ ਉਹ ਤੀਰ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ

ਹਨੇਰੀਆਂ ਜੂਹਾਂ ਵਿਚ ਹੱਥ ਪੈਰ ਮਾਰਦੇ ਰਹੇ
ਅੰਨਿਆਂ ਦੀ ਬਸਤੀ ਦੇ ਵਜੀਰ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ


ਬਦਲ ਦਿਤਾ ਮੌਸਮਾਂ ਨੇ ਸਾਡਾ ਇਹ ਵਜੂਦ ਹੀ
ਬੋਹੜ ਵਰਗੇ ਸੀ ਕਦੇ ਕਰੀਰ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ
...............

Monday, September 14, 2009

ਬਦਨਾਮ ਹੋ ਕੇ ਰਹਿ ਗਈ -ਹਰਦੇਵ ਗਰੇਵਾਲ

ਗ਼ਜ਼ਲ   -ਹਰਦੇਵ ਗਰੇਵਾਲ  




ਬਦਨਾਮ ਹੋ ਕੇ ਰਹਿ ਗਈ,ਇਲਜ਼ਾਮ ਸਿਰ ਧਰ ਬਹਿ ਗਈ
ਚਾਹਤ ਮਿਰੀ  ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਨੀਲਾਮ  ਹੋ  ਕੇ  ਰਹਿ ਗਈ

ਮੇਰੇ  ਦਿਲੇ  ਦੇ  ਤਾਰ  ਫਿਰ  ਬੇਤਾਬ  ਹੋ  ਥੱਰਾ ਗਏ
ਖ਼ੌਰੇ ਹਵਾ  ਕੰਨਾਂ ਦੇ ਵਿਚ  ਸੱਰਾ ਕੇ ਕੀ ਕੁਛ ਕਹਿ ਗਈ

ਜਦ  ਨੈਣ  ਮੇਰੇ  'ਤੇ ਟਿਕੇ  ਤਾਂ ਬੇਤਹਾਸ਼ਾ  ਜਾ  ਚੜ੍ਹੀ
ਜਦ ਗ਼ੈਰ ਦੇ ਵੱਲ ਫਿਰ ਗਏ ਸਾਰੀ ਦੀ ਸਾਰੀ ਲਹਿ ਗਈ

ਚੁੰਨੀ ਦਾ ਪੱਲਾ  ਚੀਰ ਕੇ ਸੁਰਮਾ  ਸ਼ਰਾਰਤ  ਕਰ ਗਿਆ
ਹੁਸਨੋ - ਅਦਾ  ਸ਼ਰਮੋ - ਹਯਾ ਦੇ ਨਾਲ ਵੇਖੋ ਖਹਿ ਗਈ

ਸਾਕੀ! ਤਿਰੀ ਮਹਿਫਿਲ'ਚ ਸਾਗ਼ਰ ਛਲਕਦੇ ਰਹੇ ਗ਼ੈਰ ਦੇ
ਮੇਰੇ  ਨਸੀਬਾਂ  ਦੇ  ਲਈ   ਖ਼ਾਲੀ  ਸੁਰਾਹੀ  ਰਹਿ ਗਈ

ਮੇਰੇ  ਦਿਲੇ - ਬਰਬਾਦ ਲਈ  ਕੋਈ  ਟਿਕਾਣਾ ਨਾ ਰਿਹਾ
ਮੇਰੇ  ਦਿਲੇ - ਬਰਬਾਦ ਲਈ  ਬੇਚੈਨਗੀ  ਹੀ ਰਹਿ ਗਈ

'ਹਰਦੇਵ' ਜਿਸਦੇ  ਨਾਮ 'ਤੇ  ਸਾਰੀ ਹਯਾਤੀ ਲਾ ਗਿਆ
ਉਹ ਆਪ ਇੱਕ ਵੀ ਪਲ ਉਦ੍ਹੇ  ਨਾਂਵੇਂ ਲਵਾਉਣੋਂ ਰਹਿ ਗਈ

.....................


Saturday, September 12, 2009

ਬਲਾ ਦੀ ਖ਼ਾਮੋਸ਼ੀ, ਬਲਾ ਦਾ ਹਨੇਰਾ -ਹਰਦੇਵ ਗਰੇਵਾਲ

ਗ਼ਜ਼ਲ   -ਹਰਦੇਵ ਗਰੇਵਾਲ





ਬਲਾ ਦੀ ਖ਼ਾਮੋਸ਼ੀ, ਬਲਾ ਦਾ ਹਨੇਰਾ
ਖ਼ੁਦਾਇਆ! ਥਿੜਕ ਨਾ ਜਾਏ ਪੈਰ ਮੇਰਾ
  

ਤਿਰੇ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਨਾਲ ਹੈ ਸਾਂਝ ਕੈਸੀ?
ਤਿਰੇ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਭਲਾ ਕੌਣ ਮੇਰਾ?
   
ਨਾ ਸਾਗ਼ਰ, ਨਾ ਸਾਕੀ, ਨਾ ਮੀਨਾ, ਨਾ ਮੈਅ ਹੈ
ਬੜਾ ਹੀ ਬੇਰੰਗ ਐ ਖ਼ੁਦਾ! ਸ਼ਹਿਰ ਤੇਰਾ

ਕਈ ਪਰਬਤਾਂ ਨੂੰ ਹੜੱਪ ਕਰ ਗਿਆ ਮੈਂ
ਤਾਂ ਜਾ ਕੇ ਸਮੁੰਦਰ ਪਿਆ ਨਾਮ ਮੇਰਾ

ਜੁ ਸੂਰਜ ਤੇ ਸੂਰਜ ਪੀਏ ਹਰ ਤਕਾਲ਼ੀਂ
ਸਦਾ ਤੋਂ ਹੀ ਪਿਆਸਾ ਰਿਹਾ ਏ ਹਨੇਰਾ

ਜੁ ਸੀਨੇ 'ਚ ਧੁਖਦਾ ਰਿਹਾ ਜਨਮ ਤੋਂ ਹੀ
ਅੰਗਾਰਾ ਏ ਕੋਈ ਜਾਂ ਦਿਲ ਹੀ ਏ ਮੇਰਾ

ਤਿਜਾਰਤ ਚਿਰਾਗ਼ਾਂ ਦੀ 'ਹਰਦੇਵ' ਕਰਦਾ
ਲੁਕਾਉਂਦਾ ਫਿਰੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਨ ਦਾ ਹਨੇਰਾ

.............

Sunday, September 6, 2009

ਮੇਰਾ ਯਾਰ ਬਦਲ ਗਿਆ -ਅਮਨਦੀਪ ਕਾਲਕਟ (ਬਰਲਿਨ)

ਗ਼ਜ਼ਲ  -ਅਮਨਦੀਪ ਕਾਲਕਟ (ਬਰਲਿਨ)


ਤਨ ਤੋਂ, ਮਨ ਤੋਂ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਰਗਾ ਹਾਂ,
ਪਰ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਖੋ ਕੇ ਮੇਰਾ ਯਾਰ ਬਦਲ ਗਿਆ
 

ਮਣਾਂ ਮੂੰਹੀਂ ਸੀ ਕਰਦੀ ਉਹ ਕਿਸੇ ਵਕਤ ਮੈਨੂੰ,
ਲੱਗਦੈ ਮੈਨੂੰ ਇੰਝ ਕਿ ਉਹਦਾ ਪਿਆਰ ਬਦਲ ਗਿਆ


'ਕੱਠੇ ਜੀਣਾਂ ਮਰਨਾਂ ਤਾਂ ਸੀ ਦੂਰ ਦੀ ਗੱਲ ,
ਪਰ ਛੇਤੀ ਹੀ
ਮਿਲਣ ਦਾ ਵੀ ਇਕਰਾਰ ਬਦਲ ਗਿਆ
 

ਵਾਅਦੇ ਉਸ ਵੇਲੇ ਦੇ, ਜਦ ਉਹ ਪੜ੍ਹਦੀ ਸੀ,
ਸ਼ਾਦੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਉਹਦਾ ਘਰ-ਬਾਰ ਬਦਲ ਗਿਆ
 

ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਰੰਗਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਸੀ ਮੁੱਖ ਰੱਖਦੀ,
ਕਿਹੜੇ ਲਾਲਚ ਵਿੱਚ ਉਹਦਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਬਦਲ ਗਿਆ
 

ਚਾਂਦੀ ਦਾ ਤਵੀਤ ਵੀ ਪਾ ਸ਼ਰਮਾਉਂਦੀ ਸੀ,
ਕਾਲ਼ੀ ਗਾਨੀ ਨੂੰ ਸੋਨੇ ਦਾ
ਹਾਰ ਬਦਲ ਗਿਆ
 

ਅਚਨਚੇਤ ਜਦ ਮਿਲ਼ੇ ਤਾਂ ਹੱਸ ਕੇ ਬੋਲੀ ਨਾ,
ਦਿਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸੀ ਪਹਿਲਾਂ ਜੋ, ਸਤਿਕਾਰ ਬਦਲ ਗਿਆ
 

ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚੋਂ ਫੁੱਲ ਕਿਰਦੇ ਸਨ, 
ਹੁਣ ਬੋਲਣ ਦਾ ਲਹਿਜਾ ਤੇਜ਼ ਤਰਾਰ ਬਦਲ ਗਿਆ
 

ਉਹਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਬਦਲ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਖੁਦ ਵੀ ਮੈਂ,
ਖਿੜਿਆ ਮੁੱਖ ਹੁਣ ਲੱਗਦਾ ਏ
ਬਿਮਾਰ, ਬਦਲ ਗਿਆ
 

ਬੜੇ ਚਿਰਾਂ ਤੋਂ ਪੋਚ ਕੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪੱਗ ਬੰਨ੍ਹੀ, 
ਘੰਟਾ ਘੰਟਾ ਹੋਈ ਜਾਣਾ  ਤਿਆਰ ਬਦਲ ਗਿਆ
 

ਛੱਡ ਕੇ ਦੁਨੀਆਂਦਾਰੀ 'ਅਮਨ' ਵੀ ਲਿਖਣ ਲੱਗਾ
ਉਹਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਮੇਰਾ ਕੰਮ-ਕਾਰ ਬਦਲ ਗਿਆ

ਤੂੰ ਤੇ ਲੈ ਕੇ ਤੁਰ ਗਿਉਂ -ਰਾਜਿੰਦਰ ਪਰਦੇਸੀ

ਗ਼ਜ਼ਲ   -ਰਾਜਿੰਦਰ ਪਰਦੇਸੀ

ਤੂੰ ਤੇ ਲੈ ਕੇ ਤੁਰ ਗਿਉਂ ਮਹਿਕਾਂ ਤੋਂ ਬਨਵਾਸ
ਗੂੰਗੀ ਰੁੱਤ ਦੀ ਪੀੜ ਦਾ ਕੌਣ ਕਰੇ ਅਹਿਸਾਸ

ਤਪਦੀ ਰੂਹ ਨੂ ਇੰਜ ਹੀ ਦੇ ਲਈਏ ਧਰਵਾਸ
ਰੇਗਿਸਤਾਨੀ ਅੱਕੜੇ ਜੰਮਣ ਲੈ ਕੇ ਪਿਆਸ

ਜਿਸ ਦੇ ਵੱਜਣ ਛਮਕਾਂ ਉਸ ਦੇ ਪੈਦੀ ਲਾਸ
ਜ਼ਖ਼ਮਾਂ ਦੇ ਸੰਗ ਸੁਹਬਦੀ ਹੈ ਦਰਦਾਂ ਦੀ ਬਾਸ

ਵੰਝਲੀ ਨੂੰ ਬਸ ਛੇੜ ਨਾ ਨਾ ਕਰ ਹੋਰ ਉਦਾਸ
ਖ਼ਬਰੇ ਰੁਕ ਰੁਕ ਇੰਜ ਹੀ ਚਲਦੇ ਰਹਿਣ ਸਵਾਸ

ਹੱਸਣ ਨੂੰ ਤੂੰ ਆਖ ਨਾ ਇਹ ਨਹੀਂ ਪੁੱਗਣੀ ਆਸ
ਓਸ ਜਨਮੇ ਤਾਂ ਆਪਣਾ ਚੱਲ ਰਿਹੈ ਉਪਵਾਸ

ਤਰਲੋਮੱਛੀ ਅੱਖੀਆਂ ਪਰ ਨਾ ਦੁਆ ਸਲਾਮ
ਦਿਲ ਦੀ ਗਲ਼ੀਓਂ ਲੰਘਿਆ ਬੰਦਾ ਖ਼ਾਸਮਖ਼ਾਸ

ਨਾ ਚਸ਼ਮੇ ਨਾ ਰੁੱਖ ਹੀ ਇਸ ਪਰਬਤ ਦੇ ਪਾਸ
ਆਉਣਾ ਹੈ ਹੁਣ ਪੰਛੀਆਂ ਲੈ ਕੇ ਕਿਹੜੀ ਆਸ

ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਇਹ ਦੁੱਖ ਹੈ ਹੈਂ ਤੂੰ ਵਤਨੋਂ ਦੂਰ
ਸਾਨੂੰ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਹੀ ਉਮਰਾਂ ਦਾ ਪਰਵਾਸ

'ਪਰਦੇਸੀ' ਨੂੰ ਪਿਸਦਿਆਂ ਗਏ ਚੁਰੰਜਾ ਬੀਤ
ਹੁਣ ਵੀ ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਦਾ ਚੱਲਦਾ ਪਿਆ ਖ਼ਰਾਸ

.................

Saturday, September 5, 2009

ਤਿਰੇ ਰਾਹਾਂ ਦਿਆਂ ਕੰਡਿਆਂ -ਹਰਦੇਵ ਗਰੇਵਾਲ

ਗ਼ਜ਼ਲ   -ਹਰਦੇਵ ਗਰੇਵਾਲ


ਤਿਰੇ ਰਾਹਾਂ ਦਿਆਂ ਕੰਡਿਆਂ ਨਾ' ਪ੍ਰੀਤਾਂ ਲਾ ਲਈਆਂ ਨੇ
ਸਲੀਬਾਂ ਆਪ ਚੁੱਕ ਕੇ ਆਪਣੇ ਗਲ਼ ਪਾ ਲਈਆਂ ਨੇ

ਅਸਾਂ ਦੀ ਪਿਆਸ ਤੇ ਭੁੱਖ ਦਾ ਅਜਬ ਹੀ ਤੌਰ ਹੈ ਯਾਰੋ
ਕਿ ਆਂਸੂ ਪੀ ਲਏ ਨੇ ਰੱਜ ਪੀੜਾਂ ਖਾ ਲਈਆਂ ਨੇ

ਬੜੇ ਹੀ ਸ਼ੌਕ ਨਾ' ਵਿੰਨੇ ਸੀ ਨੱਕ ਪਾਵਣ ਲਈ ਕੋਕੇ
ਤੁਸਾਂ ਸਾਡੇ ਨੱਕਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਕੇਲਾਂ ਪਾ ਲਈਆਂ ਨੇ

ਸੁਰਾਹੀ ਇਸ਼ਕ ਦੀ 'ਚੋਂ ਚਾਰ ਬੂੰਦਾਂ ਹੀ ਮਿਰਾ ਹਿੱਸਾ
ਨ੍ਹਾਂ 'ਚੋਂ ਪੀ ਗਿਆ ਮੈਂ ਦੋ ਤੇ ਦੋ ਛਲਕਾ ਲਈਆਂ ਨੇ

ਮੁਸਲਸਲ ਵਕਤ ਵੀ ਠੋਕਰ ਤੇ ਠੋਕਰ ਲਾ ਗਿਆ ਜ਼ਾਲਿਮ
ਖਿੜੇ ਮੱਥੇ 'ਤੇ ਮੈਂ ਵੀ ਠੋਕਰਾਂ ਸਭ ਖਾ ਲਈਆਂ ਨੇ

ਜੁਲਾਹਾ ਹਾਂ ਬੜਾ ਕੱਚਾ ਕਿ ਸਭ ਹੀ ਮੋਹ ਦੀਆਂ ਤੰਦਾਂ
ਬੜੀ ਹੀ ਬੇਧਿਆਨੀ ਨਾਲ ਮੈਂ ਉਲਝਾ ਲਈਆਂ ਨੇ

ਨ੍ਹਾਂ ਵੀ ਕਸ ਲਏ 'ਹਰਦੇਵ' ਜ਼ੁਲਮਾਂ ਲਈ ਕਮਰਕੱਸੇ
ਅਸਾਂ ਵੀ ਕਲਮ-ਨੋਕਾਂ ਰਗੜ ਕੇ ਲਿਸ਼ਕਾ ਲਈਆਂ ਨੇ

..................    

Friday, September 4, 2009

ਚੱਲਿਆਂ ਏਂ ਦੂਰ ਸੱਜਣਾ -ਰਾਜਿੰਦਰ ਪਰਦੇਸੀ


ਗ਼ਜ਼ਲ   -ਰਾਜਿੰਦਰ ਪਰਦੇਸੀ 

  
ਚੱਲਿਆਂ ਏਂ ਦੂਰ ਸੱਜਣਾ ਆਪਣਾ ਖ਼ਿਆਲ ਰੱਖੀਂ
ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਚੇਤਿਆਂ ਦੇ ਪਰ ਨਾਲ ਨਾਲ ਰੱਖੀਂ

ਲੈ ਕੇ ਤੇ ਜੇ ਰਿਹਾ ਹੈਂ ਇਹ ਖ਼ਾਹਿਸ਼ਾਂ ਤੇ ਸੁਪਨੇ
ਸੁਪਨੇ ਤੇ ਖ਼ਾਹਿਸ਼ਾਂ ਦੇ ਜਜ਼ਬੇ ਸੰਭਾਲ ਰੱਖੀਂ

ਦੇਵੀਂ ਨਾ ਬੁਝਣ ਹਰਗਿਜ਼ ਗਰਦਿਸ਼ ਦੇ ਝੱਖੜਾਂ ਵਿੱਚ
ਗੁੰਬਦ ਤੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਦੀਵੇ ਨੂੰ ਬਾਲ ਰੱਖੀਂ

ਸਭ ਕੁਝ ਉਹ ਭੁੱਲ ਜਾਵੀਂ ਜੋ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੇਂ
ਜੋ ਭੁੱਲ ਜਾਣਾ ਚਾਹੇਂ ਕੁਝ ਕੁਝ ਸੰਭਾਲ ਰੱਖੀਂ

ਤਿਲਕਣ ਦਾ ਡਰ ਨਾ ਹੋਵੇ ਨਾ ਖ਼ੌਫ਼ ਅੜਚਣਾ ਦਾ
ਮਾਰਗ ਫੜੀਂ ਤੂੰ ਵਖਰਾ ਵਖਰੀ ਹੀ ਚਾਲ ਰੱਖੀਂ

ਜੇ ਗੀਤ ਗਾ ਸਕੇਂ ਤੂੰ ਸਾਂਝਾਂ ਦੇ ਸਾਜ਼ ਉੱਤੇ
ਸਾਂਝਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰੀਤ ਸਭਨਾਂ ਗੀਤਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰੱਖੀਂ

ਦਰਦਾਂ ਨੂੰ ਕੋਲ ਰੱਖ ਕੇ ਜ਼ਖ਼ਮਾਂ ਨੂੰ ਤੋਰ ਦੇਣਾ
ਵੇਖਣ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾ ਦੇ ਕਰਕੇ ਕਮਾਲ ਰੱਖੀਂ

ਦਿਲ ਤੂੰ ਤਲੀ 'ਤੇ ਰੱਖ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਵਿਖਾਉਣ ਲੱਗਿਆਂ
ਅੱਖੀਆਂ ਦੇ ਬਾਲ ਦੀਵੇ ਤਲੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰੱਖੀਂ

ਮੱਚਣਾ ਸੁਖਾਲ਼ਾ ਹੁੰਦੈ ਸੇਕੇ ਜੇ ਕੋਈ ਬਹਿ ਕੇ
'ਪਰਦੇਸੀ' ਦਿਲ 'ਚ ਧੁਖਦੀ ਧੂਣੀ ਨੂੰ ਬਾਲ ਰੱਖੀਂ

.................
  


Saturday, August 29, 2009

ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ! - ਦੀਪਕ ਜੈਤੋਈ


ਗ਼ਜ਼ਲ   -   ਦੀਪਕ ਜੈਤੋਈ


ਸੁਣ ਕੇ ਮਜ਼ਾ ਨਾ ਆਵੇ, ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!
ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਜੇ ਖੁਭ ਨਾ ਜਾਵੇ, ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!

 ਖ਼ੂਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਦੀ ਇਹ ਹੈ, ਦਿਲ ਨੂੰ ਚੜ੍ਹਾਵੇ ਮਸਤੀ,
ਜਿਹੜੀ ਦਿਮਾਗ਼ ਨੂੰ ਖਾਵੇ, ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!

ਹਰ ਸ਼ਿਅਰ ਅਪਣੀ-ਅਪਣੀ, ਪੂਰੀ ਕਹਾਣੀ ਦੱਸੇ,
ਅੱਧ 'ਚੋਂ ਜੋ ਟੁੱਟ ਜਾਵੇ, ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!

ਮਿਸਰਾ ਤਾਂ ਪਿੱਛੋਂ ਮੁੱਕੇ, ਖੁੱਲ੍ਹ ਜਾਣ ਅਰਥ ਪਹਿਲਾਂ,
ਉਲਝਣ ਦੇ ਵਿੱਚ ਜੋ ਪਾਵੇ,  ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!

ਬੇ-ਅਰਥ ਕੋਈ ਬਾਤ ਜਚਦੀ ਨਹੀਂ ਗ਼ਜ਼ਲ ਵਿੱਚ,
ਮਾਇਨਾ ਸਮਝ ਨਾ ਆਵੇ, ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!

ਮਖ਼ਸੂਸ ਸ਼ਬਦ ਵੀ ਕੁਝ, ਯਾਰੋ ਗ਼ਜ਼ਲ ਲਈ ਹਨ,
ਬਾਹਰ ਜੋ ਉਸਤੋਂ ਜਾਵੇ,  ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!

ਹਰ ਬਾਤ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਵਿੱਚ ਰੰਗੀ ਹੋਈ ਗ਼ਜ਼ਲ ਦੀ,
ਜੋ ਖ਼ੁਸ਼ਕੀਆਂ ਚੜ੍ਹਾਵੇ, ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!

ਫੁਲਾਂ ਦੇ ਵਾਂਗੂੰ ਵੰਡਣ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਗ਼ਜ਼ਲ ਦੇ ਮਿਸਰੇ,
ਜਿਸ 'ਚੋਂ ਸੜ੍ਹਾਂਦ ਆਵੇ, ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!

ਮਸਤੀ ਸ਼ਰਾਬ ਵਰਗੀ, ਮੁਟਿਆਰ ਵਰਗਾ ਨਖ਼ਰਾ,
ਨਜ਼ਰਾਂ 'ਚ ਨਾ ਸਮਾਵੇ, ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!

ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਮਧੁਰਤਾ, ਝਰਨੇ ਜਿਹੀ ਰਵਾਨੀ,
ਜੇਕਰ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਆਵੇ, ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!

ਸ਼ਿਅਰਾਂ ਦੇ ਅਰਥ ਓਦਾਂ, ਲੱਭੇ ਲੁਗ਼ਾਤ ਵਿੱਚੋਂ,
ਫਿਰ ਵੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਦੇ ਦਾਅਵੇ? ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!

ਅਨਹੋਣੀਆਂ ਦਲੀਲਾਂ, ਉਪਮਾਵਾਂ ਅਤਿ ਅਸੰਭਵ,
ਅਸ਼ਲੀਲਤਾ ਵਧਾਵੇ, ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!

ਮਹਿਫ਼ਿਲ ਵਿੱਚ ਥਿਰਕਦੀ ਜਿੱਦਾਂ ਹੁਸੀਨ ਨਾਚੀ,
ਓਹ ਰੰਗ ਨਾ ਜਮਾਵੇ, ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!

ਬਿਰਹਣ ਦਾ ਦਰਦ ਹੋਵੇ, ਜਾਂ ਵਸਲ ਦੀ ਲਤਾਫ਼ਤ,
ਜਾਂ ਇਸ਼ਕ ਨਾ ਜਮਾਵੇ, ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!

 ਮਹਿਬੂਬ ਨਾਲ਼ ਗੱਲਾਂ, ਸਾਕੀ ਨਾਲ ਸ਼ਿਕਵੇ,
ਮੰਜ਼ਰ ਨਾ ਇਹ ਦਿਖਾਵੇ, ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!

ਦਿਲ ਦੀ ਜ਼ੁਬਾਨ ਹੈ ਇਹ ਦਾਨਿਸ਼ਵਰਾਂ ਕਿਹਾ ਹੈ,
ਕੋਈ ਪਹੇਲੀ ਪਾਵੇ, ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!

ਸੜੀਅਲ ਮਿਜ਼ਾਜ 'ਦੀਪਕ', ਡਿਗਰੀ ਦਾ ਰੋਅਬ ਪਾ ਕੇ,
ਜੇਕਰ ਕਥਾ ਸੁਣਾਵੇ, ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!

.................



Thursday, August 27, 2009

ਕੋਈ ਦਸਤਾਰ ਰਤ ਲਿਬੜੀ - ਸੁਰਜੀਤ ਪਾਤਰ

 ਗ਼ਜ਼ਲ  - ਸੁਰਜੀਤ ਪਾਤਰ
aman-pater1.jpg

ਕੋਈ ਦਸਤਾਰ ਰਤ ਲਿਬੜੀ ਕੋਈ ਤਲਵਾਰ ਆਈ ਹੈ
ਲਿਆਓ ਸਰਦਲਾਂ ਤੋਂ ਚੁੱਕ ਕੇ ਅਖ਼
ਬਾਰ ਆਈ ਹੈ

ਘਰਾਂ ਦੀ ਅੱਗ ਸਿਆਣੀ ਏ ਤਦੇ ਇਸ ਦੀ ਲਪੇਟ ਅੰਦਰ
ਬਗਾਨੀ ਧੀ ਹੀ ਆਈ ਹੈ ਕਿ ਜਿੰਨੀ ਵਾਰ ਆਈ ਹੈ


ਲਗਾਈ ਸੀ ਜੋ ਤੀਲਾਂ ਨਾਲ, ਬੁਝਦੀ ਨਾ ਅਪੀਲਾਂ ਨਾਲ
ਨਹੀਂ ਮੁੜਦੀ ਦਲੀਲਾਂ ਨਾਲ ਅਗਨ ਜੁ ਦੁਆਰ ਆਈ ਹੈ


ਐ ਮੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਲੋਕੋ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੈ ਤੁਹਾਡੇ ਤੇ
ਤੁਹਾਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵੱਲ ਗਿਰਝਾਂ ਦੀ ਇਹ ਜੋ ਡਾਰ ਆਈ ਹੈ


ਅਸਾਂ ਬੀਜੇ, ਤੁਸਾਂ ਬੀਜੇ, ਕਿਸੇ ਬੀਜੇ, ਚਲੋ ਛੱਡੋ
ਕਰੋ ਝੋਲੀ, ਭਰੋ ਅੰਗਿਆਰ ਲਉ ਕਿ ਬਹਾਰ ਆਈ ਹੈ


ਨਦੀ ਏਨੀ ਚੜ੍ਹੀ ਕਿ ਨੀਰ ਦਹਿਲੀਜ਼ਾਂ ‘ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਆਇਆ
ਬਦੀ ਏਨੀ ਵਧੀ ਕਿ ਆਪਣੇ ਵਿਚਕਾਰ ਆਈ ਹੈ


ਕੋਈ ਕੋਂਪਲ ਨਵੀਂ ਫੁੱਟੀ ਕਿ ਕੋਈ ਡਾਲ ਹੈ ਟੁਟੀ
ਕਿ ਆਈ ਜਾਨ ਵਿਚ ਮੁੱਠੀ, ਕਿਸੇ ਦੀ ਤਾਰ ਆਈ ਹੈ 

........................